Παρασκευή 15 Ιουλίου 2016

Το Φιλί

 Ο σταθμός του Sao Bento, στο Porto, στην Πορτογαλία

Ο Diogo Amaral κοιμήθηκε δύσκολα και ανήσυχα. Από τη μια η ζέστη, από την άλλη η βασανιστική σκέψη της Marcia δεν τον άφησαν να ησυχάσει. Ήταν ερωτευμένος και δεν το έκρυβε ούτε προσπαθούσε να το αντιπαλέψει. Είχε αφεθεί να βουλιάζει σ' εκείνη την περίεργη κατάσταση πάνω από την τρέλα ή τη λογική, πάνω από τη χαρά ή τη λύπη· ζούσε στο βασίλειο του ερωτικού παροξυσμού, στον παραλογισμό της έντασης των αισθήσεων· παρασυρμένος στις δίνες που δημιουργούσε ο σαδιστής μικρός θεός, έβλεπε την ικανότητα αντίληψής του να κάμπτεται, να προσαρμόζεται στα μαύρα της μαλλιά, τον κόσμο να συμπιέζεται, να συμπυκνώνεται στα μελένια μάτια της, στα κόκκινα σαρκώδη χείλη της.

Την ώρα που έβγαινε από το υπόγειο πάρκινγκ στο μοντέρνο συγκρότημα κατοικιών επί της Joao de Deus, το ρολόι έδειχνε 7:25 και η θερμοκρασία ήταν ήδη 23 βαθμοί. Στο ραδιόφωνο, ένα σπαρακτικά ερωτικό fado έκανε παχύρρευστη την ατμόσφαιρα και εκτίναζε τον πόνο της έλλειψης στα ύψη. Κοντοστάθηκε, κι έστειλε ένα sms στο γραφείο: "θα λείψω σήμερα, αν με χρειαστείτε, στο κινητό". Έβαλε πρώτη, κι ακολούθησε της πινακίδες προς την IC4 πρώτα και μετά προς την A22. Θα χρειαζόταν σχεδόν πέντε ώρες για να καλύψει τα κοντά πεντακόσια πενήντα χιλιόμετρα από το Faro, στο Porto.
...
Η Marcia ξύπνησε με έξαψη. Είχε κοιμηθεί με το τηλέφωνο αγκαλιά, όπως έκανε σχεδόν κάθε βράδυ τους τελευταίους μήνες. Είχε μια ατέλειωτη λαχτάρα να τον δει αλλά ήξερε ότι έπρεπε να περιμένει ακόμα τρεις εβδομάδες μέχρι να μπορέσει να ταξιδέψει στο Faro κι έπρεπε να κάνει υπομονή. Έπρεπε να αντιπαλέψει τον πόνο της απόστασης, να πάψει να κινείται σαν ζόμπι στο γραφείο και να κοιτά τα μηνύματα στο κινητό της, χαμογελώντας συνεχώς σαν χαζή. Ευτυχώς υπήρχε το skype και μπορούσε να δει το άσπρο, καθαρό πρόσωπό του, τα κυματιστά καστανά μαλλιά του που έπεφταν στο μέτωπο, τα γαλάζια του μάτια, τα μακριά του δάχτυλα.

Περπάτησε τα δέκα λεπτά ως τη στάση του τραμ της γραμμής C, σαν σε σύννεφο. Δεν είχε κέφι για δουλειά αλλά τη χρειαζόταν κι η κρίση δεν είναι καλό περιβάλλον για πειραματισμούς. Αυτή ήταν και η κυριότερη αιτία που έμεναν μακριά ο ένας από τον άλλον μέχρι να βρουν τρόπο να ζήσουν μαζί.
....


Ήταν μία παρά δέκα, μεσημέρι όταν πάρκαρε δίπλα στον σταθμό του Sao Bento, έναν από τους ομορφότερους σταθμούς τρένου στον κόσμο.
- Αγάπη μου; είμαι εδώ! της είπε στο κινητό κι ένοιωσε την ταραχή μέσα από τη συσκευή
- Εδώ; Που εδώ; Θα με τρελάνεις... θα σε σκοτώσω... πότε έφυγες; Πως οδήγησες πεντακόσια χιλιόμετρα;
- Πεντακόσια πενήντα...
- Είσαι τρελός το ξέρεις... τι θα κάνω τώρα;
- Ζήτα άδεια μια ώρα, έλα στο μπαρ Plateia του Ξενοδοχείου Teatro, εδώ δίπλα.
....
Η διαδρομή από τη δουλειά της ως το Teatro είναι είκοσι λεπτά και άλλα τόσα η επιστροφή, ίσα που θα τον έβλεπε. Να ζητήσει περισσότερο από μια ώρα άδεια, αδύνατο.

Είχε καθίσει σε ένα απόμερο τραπεζάκι που έβλεπε στο αίθριο του ξενοδοχείου. Μια παρέα τουρίστες που μιλούσαν μιαν ακατάληπτη γλώσσα ήταν σχεδόν στην άλλη άκρη της όμορφης σάλας ενώ ένα ζευγάρι ηλικιωμένων καθόταν αμίλητο κάπου ενδιάμεσα. Ο άντρας είχε βυθιστεί σε μια εφημερίδα κι η γυναίκα, κάποτε όμορφη και πάντα στιλάτη, στο κενό μπροστά της.

Σχεδόν έτρεξε στο μέρος του. Κοιτάχτηκαν για λίγο δακρυσμένοι από χαρά, πήρε το πρόσωπό της ανάμεσα στα χέρια του, φίλησε τα μάτια, τα μαλλιά, τη μύτη, το μάγουλο πριν τα χείλη του βρουν τα δικά της. Σχεδόν είκοσι λεπτά ένοιωθε την ανάσα της μέσα του, σχεδόν είκοσι λεπτά χανόταν ο κόσμος κάτω από τα πόδια της, σχεδόν είκοσι λεπτά ήταν δυο κορμιά κι ένα στόμα, σχεδόν είκοσι λεπτά κράτησε Εκείνο Το Ένα Φιλί που πάσχιζε να ξεδιψάσει την έλλειψη, να ριξει γέφυρες μόνιμες πάνω από την απόσταση, να σβήσει το χρόνο, το χώρο, τον κόσμο. Σχεδόν είκοσι λεπτά, η ζωή της ανθρωπότητας όλης σε Ένα Φιλί.

Έφυγε περπατώντας γρήγορα, σίγουρα κλαίγοντας. Έμεινε πίσω άδειος, σαν να πήρε την ανάσα του, την ψυχή του μαζί της.

Έμεινε αποσβολωμένος στον καναπέ, εκείνη έφυγε κλαίγοντας, με δυο ανάσες στο στόμα της, τη δική της - κομμένη - και τη δική του - ζωή.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου